Jezelf goedkeuren

Altijd op zoek naar goedkeuring – en de weg terug naar jezelf
We willen allemaal gezien worden. Gehoord. Gewaardeerd. Erbij horen. Dat is menselijk. Maar soms raakt die behoefte verstrengeld met iets anders: de angst voor afwijzing. Het gevoel dat je pas oké bent als een ander jou goedkeurt. Dat je eerst moet voldoen aan verwachtingen, voordat je er écht mag zijn. Misschien herken je dat je jezelf vaak afvraagt: Doe ik het wel goed? Vinden ze me aardig genoeg? Heb ik het wel goed aangepakt? Je past je aan. Je houdt rekening. Je weegt je woorden. En intussen raak je steeds een beetje verder van jezelf verwijderd.

De honger naar goedkeuring
Goedkeuring zoeken is een oud patroon. Vaak ontstaan in onze vroege jaren, toen we nog afhankelijk waren van bevestiging van buitenaf. Misschien leerde je dat je vooral waardering kreeg als je braaf was, presteerde, behulpzaam of sterk was. Misschien werd je bekritiseerd als je je gevoel liet zien, of genegeerd als je je terugtrok. Dan leer je onbewust: ik moet eerst goedkeuring krijgen, dán pas ben ik veilig. Dán hoor ik erbij. En dus blijf je zoeken. Naar complimenten. Erkenning. Bevestiging. En tegelijk leef je met de angst dat het ooit ophoudt. Dat je door de mand valt. Dat iemand je ineens niet goed genoeg vindt.

Die angst voor afwijzing is niet dom of overdreven. Hij heeft een reden. Hij wil je beschermen tegen pijn die je eerder hebt gevoeld. En toch… houdt hij je ook klein. Want zolang je je eigenwaarde laat afhangen van wat anderen vinden, geef je jezelf nooit écht toestemming om te zijn wie je bent.

De bevrijding zit in binnenwaarts keren
De enige goedkeuring die je écht nodig hebt, is die van jezelf. En dat klinkt misschien simpel – maar het vraagt moed. Moed om te stoppen met scannen of de ander jou wel goed genoeg vindt. Moed om je innerlijke criticus niet langer de baas te laten zijn. Moed om jezelf te zeggen: Ik ben oké. Precies zoals ik nu ben. Dat betekent niet dat je nooit meer onzeker zult zijn. Maar het betekent wel dat je leert om er voor jezelf te zijn, ook als de ander je niet ziet. Ook als je geen schouderklopje krijgt. Ook als het even stil blijft van buiten.

Jezelf goedkeuring geven is:
❤️ Zeggen: ik mag het op mijn manier doen.
❤️ Voelen: dit klopt voor mij, ook als een ander het anders ziet.
❤️ Erkennen: ik ben genoeg, precies zoals ik ben, mét al mijn plussen en minnen.

En het mooie is: hoe meer goedkeuring jij jezelf geeft, hoe minder goedkeuring van de buitenwereld je nodig hebt. Dan voel je: ik mag er zijn, niet omdat een ander dat zegt – maar omdat ik het weet, van binnenuit.